Bir Gönül Hâriciyatı

Kalbinin tıkırtısı rüzgara yön versin

Hadi gidelim uçsuz bucaksız buzullar vadisine

Ruhumuz bize gidilecek yeri göstersin

Bir avuç deniz suyu elimde kalsın

Bir göğe bakalım bir vadiye

Geriye sadece anılar

Sonra tutalım sözümüzü

En içten duamızı edelim

Gönlümüz sarılsın

Pazarlar kurulsun

Dirhem dirhem satılsın acılarımız

Sonra bir yelkenli bulalım

Saralım yaralarını

Özümüze biraz gül biraz toprak

Kağıtlardan kayıklar yapalım

Bizi bize getirsin

Masal mı sahi edindiğimiz bu derin bilgi

Bir çöp konteyneri misali ne bu melankoli

Tefekkürden Tevekküle

Küller içinden güller,

Bülbül bu ney sesini dinler.

Benzer şekilde şakımak ister,

Gökyüzünde uçan kuşlardan habersiz.

Bulutlar saf saf, hava kapalı.

Gündüz güzel gece sır dolu.

Uçaklar uçarken mavi boşlukta,

Gökyüzünde kaybolan güneşlerden habersiz.

Koca bir oda yankı yapmaz,

Dünya dediğin yer sana kalmaz.

Günler geçerken gökyüzü gibi,

Özler dururum bu firkati.

Kızıl Yangında Açan Gonca

Derman aranır dertlere

O dertler bize meğer derman imiş

Bir kızıl yangın gibi yaksa da ellere ferman imiş

Bir İbrahim arar o büyük put, batılı yok edecek bu dert imiş

Ne desek boş imiş

Bir kuytu köşe bize ilaç imiş

Okunur selamız, ölümüz bize haber imiş

Geçtiğimiz sokaklar bize kırık bir hatıra imiş

Yoldan eder bu dert

Yolu yeniden inşa eder bu dert

Kısık gözlerle bakmak gerek

Okumak gerek, bir mısrayı bin etmek gerek

Çözülmez düğümleri daha da düğümlemek gerek

Ağlasın o narin gözlerimiz, gülmeye ne gerek

Bu bahçeyi yaksa da bu dert, bu yolda yürümek gerek

Gönül derdi sevdiyse, dermanı dertte gerek

Yanıp da kül olmuş o bahçe

Yanıp da gül olmuş o bahçe

Şimdi ne denir o narin gözlere

Okunur kızıl yangınlar, gonca gonca açar gizli bahçelerde

Bulup da getirmek gerek olsa da Fizan ilinde

Eleyip unu astı iplere, imkânsızı buldu kendinde

Dermanı buldu derdinde

Suali buldu cevâb-ı âlîde

Kırk yıl aştı

Sonunda kendine ulaştı

Gözlerini ölmeden açtı

Dermanı buldu, dert ondan kaçtı

Şimdi ne dese gerek

Olmazları olduran Rab var iken

Sükûttan başka ne gerek

Tevekkülü bırakmamak gerek, o ipi sıkı tutmak gerek