Keşfedeceğiniz eşsiz içerikler sunan Tahayyül Akademi platformuna hoş geldiniz. Tahayyül ne demek ?, içeriğinde neler gizli ? öğrenmek istiyorsanız bizi ziyaret edin. Eğitim, kitap analizi, alıntılar ve kültür içerikli yazılarımıza şimdi göz atmaya ne dersiniz ?. Tahayyül Akademi hayatımıza başka bir anlam kattı, çünkü tutkularımızı ve düşüncelerimizi sadık okuyucularımızla paylaşmaktan keyif alıyoruz. Okuyun ve tadını çıkarın. www.tahayyulakademi.com
Bindiğim otobüs bozuldu
Tekerlekli sandalyem takıldı kaldırıma
Aç olmaktan başka ne suçum vardı
Gece hep uzundu sevdalıya
Tülleri örtmek kâr etmedi bana
Karanlık bürümeliydi odaları
Sarmaşıklar sarmalı eski binaları
Ve annem çıkıp gelmeli eski pazardan
Her yeri çiçek kokuları sarmalı
Melodiler çoğalmalı şehirlerde
Ve güneş olabildiğince sıcak
Nisan yağmuru yağarken ağustos üstüne
Tek derdimiz bu olmalı
Kimse kimsenin acısına ortak değildir fakat herkes şahittir.
Sebep budur ki acımı da mutluluğumu da paylaşmayışım. Madem acıma ortak değiller, şahit olmasınlar. Ne fayda var ne de zarar.
İnsanlardan ümit yitireli uzun zaman oldu.
Ve anlıyorsun ki geriye kimin kaldığını.
Eminim ki benim gibi düşünen ve hisseden bir çok insan vardır.
Şimdi değilse bile elbet bir gün herkes ümitsizliği tadacak.
Tadacak ki bulsun. Anlasın ve var olsun.
Var olmak için önce düşmek gerek. Ümidi kesmek gerek. Her şeye bir kelebek darbesi vurmak gerek.
Koca koca uçurumlardan uçmak gerek.
Karınca misali koşmak gerek.
Sonra bir bakıyorsun ki yavaş yavaş yolunu buluvermişsin. Hayretler içinde olduğun yere çömelip düşünürsün.
Gözlerini kapatıp kendini düşünürsün. “Ben bu yolu nasıl geçtim?” Dersin
Sonra birden beyninde şimşeklerin çaktığını hissedersin. Vücudun ürpermeye ve titremeye başlar.
Çakan şimşekler beraberinde yağmuru getirmiştir.
Artık biliyorsun ve farkındasın.
Gözlerini açmak istemezsin.
Kendine üzülürsün bu sefer. Bu zamana kadar var olan yokluğuna. Anlamayışına.
Sonra kabul edersin.
İçindeki ve hayatındaki var olanı bulursun.
Her şeyi anlamış gözlerini yavaş yavaş açarsın.
Derin bir nefes alıp sükunetle verirsin.
Dudağının kenarına, ruhuna, zihnine ve kalbine tatlı bir tebessüm yerleşmiştir.
Ayağa kalkar ve yeniden yürürsün
Kendinden geçerek umudu bulmuşsundur.
Kalbinin tıkırtısı rüzgara yön versin
Hadi gidelim uçsuz bucaksız buzullar vadisine
Ruhumuz bize gidilecek yeri göstersin
Bir avuç deniz suyu elimde kalsın
Bir göğe bakalım bir vadiye
Geriye sadece anılar
Sonra tutalım sözümüzü
En içten duamızı edelim
Gönlümüz sarılsın
Pazarlar kurulsun
Dirhem dirhem satılsın acılarımız
Sonra bir yelkenli bulalım
Saralım yaralarını
Özümüze biraz gül biraz toprak
Kağıtlardan kayıklar yapalım
Bizi bize getirsin
Masal mı sahi edindiğimiz bu derin bilgi
Bir çöp konteyneri misali ne bu melankoli
