Bugün Kudüs için konuşmak istiyorum. Aslında her zaman konuşmam gerekiyor biliyorum, bu yüzden bunu ne zaman okursanız okuyun her zaman hatırım da ve hatırımız da olsun. Gecesi gündüzü viran olmuş, “ne zaman vuslat Rabb’e!” haykırışları semayı titretirken biz yalnızca dua ederiz ve onlarla aynı cennete tâlip oluruz. Ne yazık ki hakikati göremedi duyamadı birçoğumuz. Belki de bundan sebep birlik olamayışımız. “Mü’min, mü’minin derdiyle dertlenmez miydi! Ne oldu da her gün daha az anımsar olduk? Biz mi tükendik yoksa bu faidesiz dünyada solan umutlarımız mı? Şimdi küskün yüreklere nasıl umut oluruz?” Bilinmez ki onlar bize umut oluverir. Ve onlar imanın gür sesi. Onlar ki bu asrın Ashab-ı Keyf’i gibi gençleri, Sümeyye’leri, Asiye’leri, İbrahim’leri, Bedir’in aslanları gibi; canlarını, mallarını, evlatlarını feda ede ede umut oldular bize. Bu nedir bilir misiniz? Ben söyleyeyim: bu yalnızca Hak Tealâ’ya teslim olmanın timsalidir...
Bizler bu hakikati görene kadar, güneş batıdan doğdu, doğmaya da devam ediyor. Zihinlerimizi, kalplerimizi hakka teslim etmedikçe, bu meydanlar zulmün yuvası, zalimin cenneti olmaya devam edecektir. Tâ ki Hak Tealâ’nın vaadi gelip çatana dek...
O zaman bilmeliyiz ki zulme, şirke, zorbalara karşı durmalı; daha çok çalışıp mü’mine yakışır bir hayat sürmeli ve hakikati hakkın kendisinden bilmeli ve anlamalıyız.
İşte Kudüs asrın Uhud’u ve fakat bir vakit sonra bu asrın bağrına Bedir olacaktır. O vakit ne zaman gelir bilinmez, lakin hak budur ve biz her zaman haktan yana olacağız.
Filistin ve tüm mazlum coğrafyalara selam ve dua ile...
