NECİP FAZIL'DA YUNUS EMRE

Çoğumuz Yunus Emre'yi ve Necip Fazıl'ı şiirlerinden tanırız. İkisi de şiirlerini Hak için yazmıştır. Yunus Emre 13.yy. şairlerimizden, Necip Fazıl 20.yy.şairlerimizdendir.

Necip Fazıl kendisinden yaklaşık 7 yy. önce yaşamış olan büyük şairimiz Yunus Emre'den oldukça etkilenmiş, Yunus Emre'yi hayatı boyunca mürşidi olarak görmüştür. Onun adına iki şiir, bir piyes yazmış ve konuşmalarında ondan bahsetmiştir.

‘’Yunus Emre (1926)’’ şiirinde piştiği bela kabında kendisini de kaynatıp adeta buhara benzetmesini yazmış, Yunus Emre'ye şöyle hitap etmiştir:

’’Kaç mevsim bekleyeyim daha kapında,

Bekletme Yunus'um, bozuldu bağlar.’’

Mısralarından bir bekleyiş içinde olduğunu anlarız. ‘’Bizim Yunus ( 1972)’’ şiirinde de Yunus Emre'nin nefsini çelip ölüm dedikleri perdeyi deldiğini, ‘’Sayıları silip Bir'e yöneldiğini’’ yazarak onun hayatını şiire dökmüştür. Ve bu şiirde 'Bizim Yunus' diyerek Yunus Emre'yi ne kadar benimsediğini ve ona duyduğu muhabbeti özümsemiş oluruz.

SELAMETLE...

Ebu Sufyan Kimdir ?

🌑EBU SÛFYAN

• Ebu Süfyan radıyallahu anh Mekke fethi günü büyük hizmetler gören bir sahabî... Kureyş kabilesinin reislerinden... Müslüman olmadan önce Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem Efendimizin en azılı düşmanları arasında bulunan, fakat Mekke fethi günü halkını teskine çalışan ve kan akıtılmadan Mekke'nin Müslümanlar tarafından alınmasını sağlayan bir kişi...

• Resulullah’ın bileğinin yularından tutuyordu o anda anladı ki ne zamandır aradığı fırsat kendini dolmuştu Allah yolunda şehit olarak hem de Resulullah’ın gözü önünde nezrini yerine getirmenin işte tam sırasıydı.

• Bineğin yularını sol eline aldı sağ eliyle kılıcını müşrik kanı akıtmak üzere kıyasıya savuruyordu.

• Artık Müslümanlar Hz. Peygamber etrafında savaşmak üzere tekrar dönmüşlerdi ve Allah’da onları zaferi nasip etmişti.

Savaş sona erip ortalık durulunca Resulullah ona dua etti ve şöyle dedi:

“Kim bu...?

Kardeşim Ebû Süfyân, öyle mi...?

Ebû Süfyân, Resulullah’ın kendisine ”kardeşim” diye hitap etmesi karşısında sevinçten ve mutluluktan neredeyse uçacaktı hemen Resulullah’ın ayaklarının kapanarak ve gözyaşları ile onları sulamaya başladı...